Takıntılı saldırgan 7 yıl yatıp çıktı: Mutlu Kaya yine ölüm korkusu yaşıyor

Posta’dan Alev Gürsoy Cimin’ın sorularını yanıtlayan Memnun Kaya: Değer biçilemez bir his. Hayatta olduğuma değil fakat şiddet mağduru bir bayan olarak bugün bu kadar direniş göstermeme ve hala direnmeme daha çok seviniyorum. Artık adımın hakkını vermek, ‘mutlu’ olmak istiyorum.

İşte o röportaj:

İsminin hakkını en azından vurulmanın öncesini düşününce hiç veremedin mi?

Çok güç bir hayattı benim ki. Beşerler ismiyle yaşarmış lakin benim için o denli olmadı. Benim uğraşım doğuştan başladı ve çok acılar çektim. Çok büyük bir yoksulluğa gözlerimizi açtık; buna karşın bir yerlere gelmek için çabaladık.

Kaç kardeşsiniz?

Sekiz kardeşiz. Ablam da ben de okuduk, aslında öbür da çıkış yolumuz yoktu. Vücut Eğitimi kısmını kazandım. Babam konutu terk etmişti. Hem okudum hem de çalışıp aileme bakmak zorunda kaldım. Fakat o sırada bir anda hayatıma dahil olan cani, hayatımı allak bullak etti. Beni vuran şahıstan, Veysi Ercan’dan bahsediyorum.

SES YARIŞINI KAZANIRSAM BENİM KURTULUŞUM OLUR SANDIM

Yardım isteyebileceğin kimse yok muydu?

Ailem dışında herkese söyledim aslında. Polise, savcılığa, arkadaşlarıma… İnsan yolda giderken kuşlardan dua ister mi? Dolmuşta giderken, sağıma soluma bakarken, bitkilerden, kuşlardan bile yardım dilenirdim. Ölmek istemiyordum lakin buna cüret edeceğini biliyordum.

Ailene neden söylemedin?

O adam çok tehlikeli. Bizimkiler gariban. Ağabeyim gidip konuşsa ikisinden biri kesin başkasını öldürecekti. Yürek edemedim buna.

Peki, bu dehşetle ses yarışına katılmaya nasıl cüret ettin?

O periyot bu müsabakalar çok meşhurdu. Benim de sesim hoş. Bunu bir kurtuluş yolu olarak düşündüm. Gözümü kararttım. Babam da o süreçte iki yılı aşkındır yoktu ve biz çok makûs durumdaydık. Babam tefecilere o kadar borçlanmıştı ki biz ziyan göremeyelim diye kaçmıştı meskenden. Bu yarış benim için talih olur ve kazanırsam en azından aileme bir mesken alır, kardeşlerimi okuturum diye düşündüm. Bir umutla o yarışa girdim. Lakin her gün tehdit ediliyordum. Gördüğü yerde direkt bana saldırıyor ve azap dozunda şiddet uyguluyordu.

VEYSİ ERCAN SEVGİLİM DEĞİLDİ BANA TAKINTILI BİRİYDİ

Olaylar nasıl başından vurulmana kadar geldi? Veysi Ercan sevgilin miydi?

Hayır, sevgilim değildi. Esasen sevgilisi olmadığım için bu bedelleri ödedim. Lisede tanıştım kendisiyle. Yaşım küçüktü. Ne olduğunu anlamadım. Evvel arkadaş olduk, akabinde bir baktım takıntılı saplantılı bir aşık haline dönüştü. Ancak benden büyüktü ve o denli bir alaka yaşayacak yaşta değildim. Zati aile olarak sıkıntı durumdaydık, o biçim şeylere ayıracak hiç vaktim yoktu.

Sonra neler oldu?

Sözde beni seviyor ve evlenmek istiyormuş. Ben de yaşımı, koşullarımı söyledim, kibarca reddettim. Lakin arkası gerisi kesilmeyen tehditler başladı. Onu tanıdıktan sonra olağan bir arkadaş bile olunmayacağını, berbat biri olduğunu anladım. Artık onu görmek istemediğimi söyleyince delirdi. “Hayır ya benimsin ya toprağın, diğer seçeneğin yok” dedi. Ben 15 yaşındaydım, o 20.

KADINLAR, ‘SON KERE KONUŞALIM’ DİYEN ERKEKLE SAKIN BULUŞMASINLAR O ‘SON KEZ’İN SONU DAİMA ÖLÜM

Yarışmadasın ve hayatın değişecek diye düşünürken bir yandan bunlarla mı uğraşıyordun?

Rüyada üzereydim lakin müzik söylerken bile içimde endişe vardı. Sonra bu bir gün kanal binasına gidiyor, ismini Mehmet Kaya olarak söylüyor ve diyor ki “Mutlu Kaya’nın amcasının oğluyum; bu kızı asla bir daha televizyona çıkarmayacaksınız.” Oradaki yetkililer bana sordu. Ben de yanlışsız olmadığını söyledim. Sonra ben birinci olunca kısa müddetliğine İstanbul’dan Diyarbakır’a döndüm. O sırada beşerler beni çok sevdi ve tanındım, bu onu delirtti. Epey bir tehdit etti, en son gün, “Son kere konuşalım” diye çağırdı.

Eve mi geldi?

Hayır, 18 Mayıs Pazar’dı hiç unutmuyorum. Gece saatleri… Tekrar aradı, bir sürü de ileti atmış. “Kapının önüne gel seni son kere göreceğim ve sonrasında özgür olacaksın. Karşına çıkmayacağım hiç” dedi. “O son kez”lere hiçbir bayan inanmasın. O ‘son kez’in sonu daima vefat. Aslında meczup üzere olmuştum, beni öldürsün kurtulayım kafasındaydım.

Buluşma anında neler oldu?

Korkmak vefattan daha beter bir azaptı benim için. Dışarı çıktım; avluda bileğimden tuttu, “hadi gidiyoruz” dedi. “Gelmem” dedim, direndim. Hiç unutmam “Allah isteği için dur” der demez saçlarımdan tuttu ve yerde sürükledi. O an silahı çıkardı, alnıma dayadı lakin demek ki ecelim gelmemişti, silah tutukluk yaptı, patlamadı. Ben de can havliyle elinden kurtulup içeri kaçtım. O sırada peşimden koştu. Ateş açtı; pencereden seken kurşun başıma geldi. Aslında o andan sonra yere yığıldım. Ablam Dilek ile göz göze geldik ve konuşamıyorum, beynim hasar görmüş. İçimden ‘kurtar beni’ diyorum güya. Sonrası esasen ağır bakımdı.

Yoğun bakımda ne kadar kaldın?

Bir buçuk ay sonra gözümü açtım lakin uyandığımda o eski benden eser yoktu. Ağzımla yüzüm resmen yer değiştirmişti. Konuşamıyordum. Felçtim. Yeniden de derin bir nefes aldım. O caninin tehditlerinden kurtuldum diye. Herkesin çok hoş dediği kızın yüzü gözü delik deşikti. Elim, ayağım tutmuyor, eski Memnun yok fakat yeniden de o adam yok diye şükrettim. 1 ayda 48 kiloya düşmüşüm. Dişlerim hortumu ısırmaktan dökülmüş, ağzımda diş yoktu. Ben vurulduktan sonra müsabaka bitmiş aslında. Aylarca fizik tedavi gördüm ve hâlâ görüyorum. Fiziken tam olarak düzgünleşmiş değilim. O müthiş olay olmasaydı, bugün tahminen çok farklı şeyler konuşacaktık. Tahminen bugün dünya çapında bir stardım.

Niye bu kadar uzadı tedavin?

Çünkü benim vurulmamdan birkaç yıl sonra ablam bir erkek şiddetine kurban gitti. Katledildi. Sonra avukatım, doktor olan kocası tarafından katledildi. Yalnızca boşanmak istediği için. Ben de dünyaya küstüm. Sonra tüm bayanlar için ayağa kalkmaya karar verdim.

SİBEL CAN YALNIZCA GÖSTERİ YAPTI YARDIM ETMEDİ

Direniş’ diye bir single çıkardın. Güya seni anlatıyor bu müzik?

Beni ve şiddet mağduru tüm bayanları. Asla bizi bitiremeyecekler. Asla yok edemeyecekler. Biz direneceğiz ve yeterli erkekler de uğraşımızda yanımızda olacak. Şu an maddi gücümüz yok, tedavim çok kıymetli, kimseden para pul istemiyorum, yalnızca tedavimi üstlensinler kâfi.

Sibel Can bunu üstlenmedi mi zati?

Vallahi kameralar önünde bir gösteriymiş hepsi. Çok merhametsiz biri. Ailem hastane önünde 1 liralık suyu alıp da içemeyecek kadar garibandı. O günden sonra bir daha ne aramış ne sormuş. Gösterisini yaptı, gitti. Bir kuruşluk yardımı yok. Bana yardım etmek zorunda değil olağan. Tek ıstırabım, tahminen o yardım edeceğim diye palavra söylemeseydi, birileri tedavime yardım edebilirdi. Sibel Can aileye her türlü yardımı yaptı diye düşündü herkes sanırım, kimse yardım eli uzatmadı. Bir de onlara konut, otomobil aldım diye palavralar söylendi. Çok üzüldüm. Ben kimsenin veliahtı falan değilim.

Seni vuran adam nerede artık?

Yedi yıl yatmış, artık dışarıda. Ellerini kollarını sallayarak geziyor. Mutlu’yu nasıl öldüreceğinin planlarını yapıyor. Toplumsal medyada takipçilerim benim paylaşımlarımın altında bir şey yazınca onlara yazıyormuş. Ben hiçbir formda inançta değilim. Şu an istese birebir dakika gelip bir pencerenin önünde beni öldürebilir. Ve hala musallat oluyor. Benim sevenlerime hayranlarıma bildiri atıyor. İsterse yeniden yapar. Muhafaza talebim var lakin işte… Hiçbir şey onu durdurmaya yetmiyor.

patronlardunyasi.com