CIA’in Kenize Murad’ı işe alma teşebbüsüyle ilgili bilgiler, geçtiğimiz ay The Sunday Times gazetesinin, 1977 Aralık ayında Kahire havaalanı yakınlarında sırtından vurulmuş halde meyyit bulunan dış haberler muhabiri David Holden’ın vefatına ait soruşturmada ortaya çıktı.

The Sunday Times’dan Peter Gillman ve Emanuele Midolo’nun yazdığı, “Murder in Cairo: Solving a Cold War Spy Mystery” (Kahire’de Cinayet: Soğuk Savaş’a İlişkin Bir Casusluk Gizemini Çözmek) isimli kitap yakın vakitte yayımlandı. İngiliz Sunday Times gazetesi 9 Mart’ta, “Star muhabirimizin soğuk savaş cinayeti 48 yıl sonra çözüldü” başlıklı bir haber yazdı.

Haberin bir kısmında, Holden ile görüşen son gazetecilerden Kenize Murad’ın ismi da geçiyor ve CIA’nın 1973 yılında Murad’a teklifte bulunduğu, lakin Murad’ın bu teklifi bir ay sonra reddettiği de yazıyor. Aralık 1977’de Mısır ile İsrail ortasındaki barış görüşmeleri için Kahire’ye giderken kısa müddet sonra infaz edilen Holden’ın meslektaşları, 50 yıldır cinayetin izini sürüyordu.

Ve sonunda Holden’ın hem CIA hem de KGB için çalıştığı, “kimin talimatıyla olduğu” bilinmeden, Mısır istihbaratı tarafından da öldürüldüğünü” evraklarıyla ortaya koyuyor. Kitap, Kenize Murad’ın, 1973 sonbaharında Paris’te CIA tarafından “Çinli diplomatlar ve Yakın Doğu hedefleri” hakkında casusluk yapması için işe alınmaya çalışıldığını ve Murad’ın bunu reddettiğini içeren kapalı CIA notlarına da yer veriyor.

‘ANTİ-AMERİKANCIYDIM’

Hürriyet’ten Dilek Çakır Morin’in haberine nazaran, birinci sefer yüz yüze bir söyleşi ile o devir yaşananları anlatan Murad, 1973’te kendisini “aşırı solcu” bir gazeteci olarak niteliyor ve olanları kendi cümleleriyle aktarıyor:

“Vietnam’dan, Küba’dan dolayı çok anti-Amerikancıydık. Che Guevara bizim kahramanımızdı. Editörler, ABD bakış açısını yansıtmadığım için beni arşiv kısmında tutuyorlardı. O sırada gazeteci sandığım İngiliz erkek arkadaşım, beni Amerikan elçiliğinden biriyle tanıştırabileceğini söyledi. Evvel üçümüz birlikte öğlen yemeğine çıktık. Yaşlı, babacan, çok bilgili, çok nazik bir beyefendiydi. Bir sonraki hafta benimle tekrar kahve içmek istedi. Üçüncü hafta tekrar davet etti. Erkek arkadaşıma ‘Bu adam bâtın servis olabilir mi?’ diye sordum. Gülümsedi ve ‘Hayır, onunla konuşmalısın çok bilgili bir adam’ dedi. Bir sonraki kahve buluşmasında ise adam bana CIA mensubu olduğunu açıkladı ve ajansa katılmamı teklif etti.”

‘SONU BERBAT OLUR’

Kenize Murad, karşılığını ve gelişmeleri yeniden kendi ağzından aktarıyor:

“CIA’in solcu bir gazeteciyi nasıl işe almak istediğini’ anlatan sansasyonel bir makale hazırlamak fikriyle adamın konuşmasına müsaade verdim. Editörleri etkileyecektim, böylelikle de arşiv kısmından kesin bir çıkış yapıp ben de büyüklerin ortasına katılacaktım. Genç ve hırslı bir gazeteciydim lakin mutlaka çok deneyimsiz ve saftım.” Basında yaygın olarak teklif ile reddedişi ortasında bir ay geçtiği yazılsa da, Murad bunun aslında yalnızca birkaç hafta sürdüğünü vurguluyor: “Konuyu bir Hintli gazeteci dostuma açtım. CIA üzerine haber yapacağım dedim. Bana ‘Delirdin mi? Ne safsın, sen mi onları kullanacaksın? Sonu berbat olur bunun, bir yerde bir kazaya uğrarsın, sakın ha!’ deyince kaygım arttı. Ve bir hafta sonra onlara yazıp kararımı gözden geçirdiğimi söyledim. Tahminen o mektubu yazmam yanılgıydı, iz bıraktı. Lakin adamla yüzleşmeye yüreğim yoktu. Erkek arkadaşımı da bir daha görmedim. Ve 1973’ten bu yana bir daha CIA ile ilgili hiçbir şey duymadım.”

patronlardunyasi.com