Pınar Sabancı bilinmeyenlerini anlattı: Anne ve babamın ebeveyni oldum

YASA Holding Yönetim Kurulu Lideri Yalçın Sabancı ve eşi Neslihan Sabancı’nın oğlu İlhan Sabancı ile evli olan Pınar Sabancı, Youtube kanalından birinci görüntüsünü takipçileriyle paylaştı.

Pınar Sabancı, birinci görüntüsünde takipçilerinden gelen soruları yanıtladı.

Hem özel hayatını hem de ömür biçimini anlatan Sabancı, “Sizin şu an olduğunuz bayanı var etmenizde en tesirli olan insan kimdir?” sorusuna, “Annem” cevabını verdi.

“ANNEM YANIT VEREMEDİ, AĞLADIM”

Pınar Sabancı, alzheimer ile uğraş eden annesiyle ilgili yaşadıklarını evvelki röportajında, “İlk periyotlar çok acıydı bizim için… O unuttuğuna çok üzülüyordu, ben elimden bir şey gelmemesine kahroluyordum. En azından artık büsbütün unuttuğu için birinci sefer memnun. Her zamanki üzere çok sevgi dolu tekrar. Sokakta gördüğü insanlara bile sarılmak istiyor, “Canım, canım” diye seviyor herkesi. Beni unutsa da sevdiğini daima hatırlıyor, hissettiriyor. Sarılıp öpüyor daima. Doğal ki birçok şeyi algılayamıyor ve rahat konuşamıyor ancak sevgisini hissetmek kıymet biçilmez. Hastalığın şimdiki evresinde her zamankinden daha memnun ve huzurlu. Kendimi bu türlü avutuyorum. Mutsuz geçen 23 yılın akabinde sonunda tüm kaygılar, acılar dindi üzere. Başlarda beni tam tanımamış olduğunu hisseder üzere oluyordum ancak bununla yüzleşmeye hazır olmadığımdan bu türlü bir şey yokmuş üzere davranıyordum. Bir gün, doktor kontrolünde, doktor birkaç sefer “Yanınızdaki kim?” diye sordu. Annem karşılık veremedi, o vakit denetim edilemez halde ağlamaya başladım. Beklediğim bir şey olmasına karşın insan kendini hazırlayamıyor buna. Doktor ona sordukça artık sussun, sormasın istiyordum. Hem annem beni tanıyamadığı için üzülecekmiş üzere geliyordu hem de benim kalbim çok kırılıyordu.” kelamlarıyla açıklamıştı.

İşte Pınar Sabancı’nın Youtube kanalında dillendirdiği soru ve yanıtlar:

“BİR BESİN FİRMAM VARDI”

Videosuna kendini tanıtmakla başlayan Pınar Sabancı, “Ben İstanbul’da doğdum. Robert Hill Koleji bitirdim. Üstüne Amerika’ya gittim. Northeastern Üniversitesi’nde Psikoloji okudum. Sonra 6 yıl kadar Amerika’da yaşadıktan sonra Türkiye’ye döndüm. Çalışmaya devam ettim bu süreçte. Evlendim. Bir besin firmam vardı hatta uzun yıllar. Sağlıklı beslenme de benim çok ilgi duyduğum bir alan. Sonrasında akademik hayata devam etmek istediğime karar verdim. Zira esasen bu süreçte 3 çocuğum oldu bu 5 yıl boyunca besin şirketini işletirken, akademiye geri dönüp üniversiteye, tekrar yüksek lisansa devam ettim. Uzmanlığımı aldım. Uzmanlığım hem bilişsel hem de klinik psikoloji alanında ve artık de psikolog olarak çalışma hayatıma devam ediyorum. Uzun bir müddettir evliyim. 18 yıl kadar bir müddet. Dediğim üzere 3 küçük çocuğum var. Onlarla bu hayatı bu türlü dengelemeye çalışıyorum.” ifadelerini kullandı.

“ÖĞRENMEYİ ÇOK SEVİYORUM”

“Neden psikoloji? Sizi psikoloji okumaya yönlendiren nedir?” sorusuna Pınar Sabancı, “Edebiyat, psikoloji, ideoloji benim her vakit çok ilgi duyduğum alanlardı. Dediğim üzere birinci üniversitemde okurken de psikoloji dersleri almıştım. Çok sevdiğim bir alan olduğu için. Sonrasında da ikinci üniversite olarak hiçbir vakit geç değil diye düşünerek psikoloji okumaya başladım. İnsan psikolojisine çok ilgi duyuyorum. Yani neyi, neden yaptığımız, kimi bahislerle nasıl baş edeceğimiz, ortak insanlık dediğimiz o tema çok ilgimi çekiyor her vakit. Tıpkı vakitte hayatım boyunca okumak isterim. Bana çok memnunluk veren bir şey. O yüzden akademisyen olarak da akademide ilerlemek istediğim için de ikinci üniversitem olan psikolojiye geri döndüm. Çok keyifli olarak okuduğum bir alan benim psikoloji. Her bilimde olduğu üzere öğrenmenin hiç sonu olmayan bir alan. Her gün yeni bir şeyler öğreniyorum ve beni çok heyecanlandırıyor. Öğrenmeyi çok seviyorum, anlatmayı çok seviyorum. Sahiden beni tamamlayan çok coşkuyla, memnunlukla yaptığım işi ve alanı bulduğumu düşünüyorum.” karşılığını verdi.

PINAR SABANCI EŞİ İLHAN SABANCI İLE NASIL TANIŞTI?

“Eşinizle nasıl tanıştınız? İlginiz nasıl başladı?” sorusuna açıklık getiren Sabancı, “Ben Amerika’da öğrenciydim. Eşim İlhan, Londra’da yaşıyordu o devir ve ortak arkadaşlarımız vardı. Aslında İlhan’ın kuzenleriyle, küçük kuzenleriyle ben tıpkı dönemim. Onlarla okuyordum. Yani bir tanışıklığımız uzaktan da olsa vardı ortak arkadaşlarımız. O denli başladı. Uzak ilgiydi yani bir buçuk yıl boyunca uzaktan uzağa yürüttük alakayı. Sonrasında da zati ben Türkiye’ye döndüm.” dedi.

DUYGUSAL ‘ANNE’ CEVABI

“Sizin şu an olduğunuz bayanı var etmenizde en tesirli olan insan kimdir?” sorusuna duygusal bir karşılık veren Pınar Sabancı, Alzheimer hastalığı ile uğraş eden annesinin olduğunu söyledi:

“Bence annem. Hem olduğu bireyle hem olmadığı bireyle, benim de bugün hem olduğum hem olmaktan korktuğum bireyle bence çok büyük bir tesiri var. Yer yer ona çok benzediğimi görüyorum ve onun benden istediği beklentilerine nazaran yaşadığımı, bu türlü yaşamak istediğimi de fark ediyorum. Fakat bazen de kimi huylarında da çok güzel kalpli ve çok naif bir insan olduğu için ve bundan ötürü da bence hayatında kimi devirlerde çektiği için onun üzere olmayacağım derken tam karşıtını yapmaya çalıştığım vakitlere da şahit oluyorum lakin aslında yaptığım ya da yapmadığım her şey dediğim üzere bir noktada onun hayatımdaki temasıyla şekillenmiş diyebilirim aslında.”

DÖRDÜNCÜ ÇOCUĞU DÜŞÜNMÜYORLAR

Pınar Sabancı, eşi İlhan Sabancı ile, dördüncü çocuk düşünmediklerini de soru karşılık ortasında lisana getirdi.

“HACİZLER DE GÖRDÜM SIHHAT SIKINTILARI DA, ANNESİ VE BABASINA EBEVEYN OLMASI GEREKEN ÇOCUK OLDUM”

Sabancı, kendisine sorulan ”Bu kadar güçlü bir bayan olmayı nasıl başarıyorsunuz?” sorusunu, “Şu an aslında çok da güçlü hissetmiyorum, daha çok yorgun hissediyorum diyebilirim mesela hayatımın bu periyodunda. Zira güçlü olmak da daima olan bir hal değil. Bazen daha kırgın oluyoruz, bazen daha güçsüz oluyoruz, bazen kendimizi yenilmez hissedebiliyoruz. Dediğim üzere hayatımın bu periyodunda biraz daha yorgunum. Ancak kendimde diyebileceğim bir tane şey var bence. Nitekim sevdiğim bir özellik olarak düşüneceksem, yıllar içinde kendimi tanıdıkça. Hayatta başıma ne gelirse gelsin. Çok berbat şeyler de yaşadık ailemle de. Artık de biz sıhhat sıkıntısının içindeyiz. Maddi badireler da gördüm, hacizler de gördüm, sıhhat sıkıntıları da gördüm. Çok küçükken ailemin hastalıklarını da gördüm. Birçok şeyi atlattım aslında hayat içinde ve daima şeyi düşünüyorum yani en makus günde bile çok garip bir halde içimde bir umut açıyor. Yani güya bu türlü tabana vurdum ve buradan daha berbata gidemez ve buradan ben zati üst çıkacağım üzere bir umut beliriyor. Albert Camus’un çok sevdiğim bir kelamı vardır. Kışın ortasında içimde yenilmez bir yaz vardı diye. İşte tam o denli hissediyorum aslında. Ben küçükken biraz daha bu türlü annesi babasına ebeveyn olması gereken bir insan oldum. İkisi de annemin daha kırılgan olduğu devirler vardı, başımızda bir otorite figürü aslında yoktu ve bu türlü avutma misyonunu çok erken üstlenmem gerekti hayatta. Biz bunun içinden çıkarız, her şey düzgün olacak, sen merak etme üzere o rolü üstlenen bir çocuk oldum. Hasebiyle nasıl zannediyorum, kendim de buna inandığım vakit içinde, o yüzden ne yaşarsam yaşayayım dediğim üzere, Bundan sonra çok âlâ olacak ve bu da geçer. Yani o daima başımda oluyor, daima yankılanıyor. Ne kadar makus olsun bir şey o kadar daha yüksek çıkıyor o ses aslında. Bu da geçecek ve her şey mükemmel olacak diyorum ve hakikaten bir formda bir bakıyorum çok güç da olsa tekrar geçiyor bir şeyler ve en başa dönüyorsun. Yani hayat bu türlü bir döngü.” diyerek yanıtladı.

PINAR SABANCI’NIN 24 SAATİ

Bir gününüzü nasıl geçirdiğini anlatan Pınar Sabancı:

“Aslında hafta işleri çok rutin bir hayatım var. Sabah çocuklar çok erken kalkıyorlar. Uzakta okulları zira meskene nazaran. O yüzden ben de 7’ye gerçek kalkıyorum. Onları yolculuyorum. Sonra konutta sessizlik hâkim oluyor. Ve birazcık kendime kahve koyuyorum, kitaplarımı alıyorum. Bazen defterimi alıyorum. Hafif ufak notlar yazıyorum. Yani bu türlü yarım saat bile olsa kendime vakit ayırmaya çalışıyorum o günün sessizliği içinde. Sonra işte günü planlarım, neler yapacağıma dair. Evvelce, bu birkaç ay evvel spora gidiyordum, spora da yapıyordum lakin şu periyot o kadar ağır çalışıyorum ki o biraz rafa kalktı. Artık birinci önceliklerimden biri tekrar ona geri dönmek ve o denli bir program oturtmak kendime. Zira bana çok uygun geliyor. Yani onu çok uygun hissediyorum. Mesela spora gittiğim vakit o salgıladığım endorfinle bütün gün kendimi daha düzgün hissediyorum. O yüzden bu yeniden Rusya’ya ekleyeceğim şeylerden biri. Lakin şayet bu mümkün değilse bile bugünlerdeki üzere kesinlikle yürüyorum. Mesela artık ofisteyim, ofisten çıkınca da kesinlikle yürüyeceğim. Yürüyerek… Ya konuta yürüyerek geçmem mümkün değil yani denizden yüzmem falan gerekiyor ancak en azından kıyıya yürüyorum. Ondan sonra o sabahki vakti geçirince kalkıyorum, eşyalarımı toparlıyorum, çıkıyorum ofise geliyorum genelde. Dışarıda işim varsa, toplantım varsa onlara katılıyorum. Ofiste artık artık çekimler de yapıyoruz. Bazen çekim günlerimiz oluyor. Çok hoş konuklarım geliyor. Onlarla konuşmak daima bir heyecan. Onlar hakkında araştırmalar yaparak, onlarla konuşarak yeni bahisler, neler konuşayım diye araştırarak bu türlü geçiyor günlerim. Akşam üstüne gerçek dediğim üzere ofisten çıkıyorum. Bazen İstanbul’un sokaklarında yürüyorum. Çok severim zira nitekim bilhassa şu an ofisime bulunduğu yer. Çok sevdiğim eski sokakların olduğu, eski binaların olduğu bir yer. İşte oralarda dolanıyorum. Müzik çok dinlerim ben gün içinde. Hayatımın daima soundtrack’i var diyorum hatta. Kulağımda müzikle bu türlü sokaklarda dolaşıyorum. Kıyıya iniyorum. Ondan sonra da konuta geçiyorum genelde. İşte bazen ortada birçok az görüştüğüm arkadaşım var. Hakikaten biraz bu türlü çok toplumsal bir insan değilim. Kemikleşmiş o birkaç arkadaşım. Daima onları görmek istiyorum yani. Yapı olarak öyleyim biraz. O yüzden ortada da onlarla bir ortaya gelirim. Onun dışında hafta sonları da bu türlü yeni bir şeyler eklemeye çalışıyorum hayatıma. Tiyatroları takip etmeyi çok seviyorum. Müzikalleri, onun dışında konserlere gitmeyi seviyorum. Genelde o denli şeyler ekliyorum. İstanbul’u gezmeyi çok seviyorum. Çocuklara gezdirmeyi de çok seviyorum. O yüzden bazen aşikâr rotalar belirliyorum. En son mesela Moda’ya gitmiştik tekrar. Orada gezdik çocuklarla. Birkaç defa götürdüm. Çok seviyorlar oraları da. O yüzden daima bu türlü belirlediğim bir yer üstünden. Bazen bir standa, bazen bir müzeye gidiyoruz. O denli geçiyor günlerim. Bazen de çok yorgun oluyorum ve yalnızca yatakta durmak istiyorum hafta sonu mesela. Bu türlü tembellikle geçirmek istiyorum bir günü ve o denli geçiriyorum. Yani aslında o hafta sonları biraz daha rutin dışı. Ne istersem onu yapıyorum diyebilirim.”

patronlardunyasi.com